Jan was vanaf de oprichting op 13 maart 1970 een zeer actief lid van voetbalvereniging LSV in zijn Lennisheuvel. Zijn carrière bij LSV begon, zoals dat eigenlijk gewoon is bij een nieuwe vereniging, als speler. Vele jaren heeft hij als robuuste verdediger in het 1^e elftal van LSV, menig tegenspeler aan banden gelegd en zoals hij zelf altijd zei "uit de wedstrijd geluld". Ook was hij trots op het feit dat hij gedurende zijn actieve voetbaljaren, in tegenstelling tot zijn jongere broertje, nooit met rood van het veld werd gestuurd.
Nog tijdens zijn actieve carrière werd hij trainer en  leider van de eerste lichting Lennisheuvelse jeugd, waarmee hij, zeker voor een jonge vereniging, bijzonder succesvol was. Menig door Jan opgeleide speler was later succesvol in de selectie of werd zelfs door andere verenigingen ‘weggekocht’.
Toen de vereniging groeide en er ook zoveel jeugdleden bijkwamen, vond het toenmalige hoofdbestuur, dat het tijd werd voor een eigen jeugdbestuur, waarvan Jan de eerste voorzitter werd.
Na zijn periode als speler in het eerste elftal, heeft Jan nog vele jaren op een lager niveau met erg veel plezier in een vriendenteam met oud eerste elftal spelers gebald. Helaas kwam hieraan in 1994 een abrupt einde na een ongeval, dat hij ternauwernood overleefde. Maar dankzij de hem kenmerkende vechtlust en doorzettingsvermogen, kon hij na een lange revalidatieperiode, weer aan het werk, zowel als machinist op de graafmachine bij van Lee B.V. uit Veghel, als bij zijn clubje LSV.
In die periode was hij ook lid van het hoofdbestuur en zeer actief als coördinator technische zaken voor de senioren.
Tijdens de voorbereidingen van de viering van het 25 jarig jubileum, in 1995, had Jan als taak om zoveel mogelijk oud leden van LSV op te sporen en deze te proberen te bewegen om nog eenmaal de kicksen van stal te halen, om tijdens de feestweek een wedstrijdje te spelen. Gelet op het aantal wedstrijden die destijds daadwerkelijk werd gespeeld en de grote opkomst bij de afsluitende reünie, kunnen we stellen dat zijn missie uiterst succesvol is geweest.
Na het jubileum is Jan nog jarenlang coördinator TC gebleven. Ook heeft hij een paar jaar als vrijwilliger op dinsdagavond de kantine gerund. Dit vond hij altijd zeer leuk om te doen, vooral ook om de waardering die hij hiervoor kreeg van de spelers van de selectie en de gesprekken die hij af en toe opving.
Toen hij hiermee is gestopt werd hij lid van het onderhoudsteam dat elke maandag en vrijdag de accommodatie weer tiptop in orde maakt. Dit heeft hij, ondanks dat zijn ziekte hem lichamelijk langzaam sloopte, nog tot zo’n maand voor zijn overlijden volgehouden. Hij was trouw elke maandag en vrijdag aanwezig.

Frans was nauw betrokken bij de oprichting van LSV en onze eerste voorzitter.
Hoe de oprichting in zijn werk ging, kan niemand beter verwoorden, dan Frans zelf doet in de jubileumgids van het 25 jarig bestaan in 1995.
Frans was erevoorzitter en is helaas in 2011 overleden.

Wim is van grote betekenis geweest voor LSV. Hij heeft LSV op vele manieren gesteund.
In de algemene ledenvergadering van 29 februari 1972 werd Wim gekozen in het bestuur. In oktober van datzelfde jaar wist hij een oud schoolgebouw op de kop te tikken en schonk dit aan de vereniging om om te bouwen tot kantine. Deze eerste kantine werd op 25 mei 1973 geopend door toenmalig wethouder Hans van Hellemondt. Hij is bestuurslid geweest tot en met het seizoen 1979-1980.
Hierna is Wim jarenlang actief geweest als leider van verschillende elftallen. In 1991 was Wim een van de vier personen die LSV het benodigde kapitaal verschaften voor de bouw van een overdekte tribune. Tijdens de viering van het vijfentwintig jarig jubileum zorgde hetzelfde viertal er voor dat alle pupillen-, junioren- en seniorenteams in een compleet nieuw tenue werden gestoken.
Verder heeft hij LSV gedurende vele jaren gesteund als sponsor en er voor gezorgd dat met name het vaandelteam van LSV op niveau bleef.
Kort samen gevat komt het er op neer dat we eigenlijk nooit tevergeefs een beroep op Wim deden. Ook toen hij stopte met zijn bedrijf en dus als sponsor bleef Wim nauw betrokken bij LSV. Hij is met afstand de meest trouwe supporter van LSV geweest en miste tot zijn laatste dag maar zelden een wedstrijd van het 1e elftal.
Het was dan ook een grote slag voor LSV toen Wim op 4 december 2013 plotseling is overleden.

Ad is vanaf de oprichting lid van LSV en zoals zoveel latere bestuursleden begonnen als speler bij LSV. Over zijn spelerscarriëre is niet zo heel veel bekend, maar de overlevering verteld dat hij een onverzettelijke, robuuste verdediger was, die altijd met heel veel inzet voorop ging in de strijd.
In de ledenvergadering van 1974 werd Ad bestuurslid en weer laterwerd hij gestrikt om penningmeester te worden van LSV, een functie die hij maar liefst achttien jaar heeft volgehouden. Naast zijn functie in het bestuur was Ad erg breed inzetbaar. Zo heeft hij onder andere de aanzet gegeven voor de sponsoring in de jaren zeventig. Hij verzorgde in zijn eentje het gehele werk, van werving van sponsoren, aankopen borden, beletteren, ophangen, tot natuurlijk het belangrijkste detail, de facturering. Zijn inzet op dat gebied heeft er mede voor gezorgd dat de inkomsten en daarmee de mogelijkheden van LSV in de beginjaren van het bestaan significant groeiden. Daarnaast was Ad ook een echte penningmeester, die elke stuiver drie keer omdraaide alvorens deze weer uit te geven.
Ook van zijn kennis van installatietechniek werd (en wordt) heel vaak gebruik gemaakt. Meer hierover is terug te vinden in de Historie van LSV, elders op deze website. 
Ad is momenteel nog steeds een gewaardeerd lid van onze onderhouds ploeg en iedere maandag en vrijdag aanwezig op het sportpark.

Jos is al vanaf de beginjaren betrokken bij LSV en zijn eerste gedenkwaardige bijdrage was de organisatie van een fancy fair en blinde poule in 1978 in Lennisheuvel, waarvan de opbrengst maar liefst fl. 2.600,00, bestemd was voor LSV.
Hij was in de periode 1976 - 1978 jeugbestuurslid en in de periode 1978 - 1982 lid van het hoofdbestuur.
Jos was nooit te beroerd om aan te pakken als dat nodig was en ook op zijn organisatorische talenten werd vaak een beroep gedaan.
Hij was o.a. (mede) organisator bij droppings, speurtochten en zeskampen. Met name bij de zeskampen bedacht hij vaak leuke onderdelen, zoals het 'kopschieten' voor punten (Met een bal foto's van bestuursleden omver schieten) en het spijkerbroek hangen zorgde vaak voor veel hilariteit en extra inkomsten voor LSV tijdens zo'n dag.

Uiteraard was hij ook de trotse vader en vurig supporter van zijn zoon Willie, die de clubkleuren van LSV in de jaren tachtig met veel inzet verdedigde. Helaas moest beginnend ondernemer Willie, zijn carriere al vroeg beëindigen vanwege een beenbreuk tijdens een van de wedstrijden van LSV 1. 

In die jaren werd 'Jaske' zoals hij in de volksmond genoemd wordt, leider van diverse lagere elftallen en weer later van het vaandelteam van LSV. In deze laatste functie behaalde hij samen met de toenmalige trainers diverse gedenkwaardige resultaten. Meest in het oog springend was de promotie van LSV naar de 4e klasse in 2002, met een team dat voor het overgrote deel uit Lennisheuvels jeud bestond, onder leiding van debuterend trainer Kirk Koningstein. In een gedenkwaardige beslissingswedstrijd in Empel, tegen de plaatselijke trots Emplina, die maar liefts 109 minuten duurde en waar Marc Wilbers in de laatse seconden van de match, met een kopdoelpunt a la Bep Bakhuis (of meer recent Robin van Persie tegen Spanje), de wedstrijd in Lennisheuvels voordeel besliste.
Een ander hoogtepunt is ongetwijfeld het kampioenschap dat in 2012 werd behaald, door een team dat getraind word door oud speler Frank van den Berg. Helaas degradeerde LSV het volgende seizoen direct weer uit de 4e klasse en vond Jos het mooi geweest en bedankte als leider en besloot rustend lid te worden van LSV.

In 2013 kreeg Jos een koninklijke onderscheiding voor o.a. het vele werk dat hij in de loop der jaren voor LSV had verzet.

Jos is op 22 april 2021 op 86 jarige leeftijd overleden, wij zullen hem niet vergeten.